Category : Ervaringsverhalen

HomeArchive by Category "Ervaringsverhalen" (Page 2)

Column: Het mooiste doelpunt van 2022

Een van de sporten die ik met twee benen heb beoefend, is voetbal. Het ging me niet altijd even goed af. Ik kon een beetje meekomen. Ondanks mijn positie voorin (dan kon ik geen ellende veroorzaken in de verdediging) zijn mijn doelpunten op de vingers van één hand te tellen. Ik heb me er bij neergelegd dat dat niet dé sport was die mij actief kon bekoren. Ik kijk er wel graag naar, al zet ik de teevee soms ook uit wanneer het spel echt niet om aan te zien is. Dan ga ik schaken.

Op internet scrol ik bijna iedere dag langs de nieuwe algemene berichten. Soms staat er een verrassend verhaal tussen. Zoals dat van Rowan Geleijnse, begin februari: ‘Voetballer met één been maakt kans op doelpunt van het jaar’. Ik weet dat er op heel mooi niveau gevoetbald wordt door mensen met een beperking. Soms zie je op Facebook of Instagram filmpjes voorbij komen met tegelijkertijd een oproep om te komen voetballen. Ik stond telkens verbaasd hoe die vrouwen en mannen dat doen, met één been en krukken bewegen ze zich zo snel over het veld, dat het je soms gaat duizelen. Snel, en heel wendbaar.

Continue Reading

Column: Hulp(-)vragen

De site van KorterMaarKrachtig biedt een prima mogelijkheid om (hulp)vragen te stellen. Ook op Facebook zijn er (meestal besloten) groepen, waarin de amputatie van een ledemaat centraal staat. Over en weer worden veel ‘weetjes’ uitgewisseld. Daarnaast bieden deze platforms de gelegenheid om vragen te stellen, opmerkingen te maken (alles in het nette), ondersteunend te zijn naar iedereen die lid is van de groep.

Helpen en suggesties oppikken
Ik ben al een tijdje lid van een aantal van die groepen en af en toe meng ik me in de discussie, maak een opmerking, doe een suggestie, steek een duim op en moedig de mensen aan om zo actief mogelijk bezig te zijn. Dat heeft mij in de afgelopen vier jaar, na de amputatie van mijn linkerbeen, ook geen windeieren gelegd. Aan de ene kant help je mensen en aan de andere kant kun je voordeel hebben van hetgeen een ander heeft meegemaakt, welk middel de ander gebruikt tegen bijvoorbeeld fantoompijn en soms ook voor een verzachting van een wond die maar niet dicht wil. Al deze opmerkingen, hulp en vragen zijn voor allen welkom. Iedereen heeft wel eens met iets vervelends te maken. Ik lees er van alles in.

Continue Reading

Column: Meer kunnen, een blik in mijn spiegel

Lynn
Het decembernummer van ons magazine ‘Kort&Krachtig!’ trof me bijzonder. De inhoud is zoals in ieder nummer top. Nee, de voorplaat, de omslag….die pakte me helemaal. Lynn Kadijk, 11 jaar, zegt ‘Ik kan nu gewoon veel meer’. Een ontzettend mooi en ontroerend verhaal, waarin heel veel aspecten rond een amputatie op een gevoelige manier aan de orde komen. Mooie woorden, ook van haar zus en haar ouders. Het raakte me bijzonder. Niet alleen omdat ik als het ware het hele proces, dat ik zelf heb meegemaakt, opnieuw beleefde, maar ook omdat het hier een persoon betreft die nog een heel lang leven voor zich heeft. Het was en is een moeilijke keuze, onomkeerbaar. Zoals Lynn en haar familie ermee zijn omgegaan is echt bewonderenswaardig.

Continue Reading

Column: schoenen

Een bijzonder belangrijk hulpmiddel voor de mens is schoeisel. Hoewel we in vroeger dagen op blote voeten liepen (kan nu weer, niet alleen op het strand maar ook op de zogenaamde blote voeten paden), tegenwoordig is het gebruikelijk om tussen de ondergrond en de voet, al dan niet voorzien van een sok, een tussenlaagje te hebben. Algemeen noemen we dat gewoon een schoen. Dat geldt ook, en misschien wel heel erg, voor ons mensen met een beenamputatie.

Continue Reading

Filip in de race voor Genium X3 – ‘Nee heb je, ja kun je krijgen’

Filip (41, getrouwd en drie kinderen) besloot in 2016 zijn linkerbeen te laten amputeren na een watersportongeval. Na zijn amputatie kon hij eindelijk door met zijn leven, ook sporten pakte hij weer op. Met zijn blogs geeft hij een inkijkje in zijn leven en inspireert hij anderen met zijn activiteiten en belevenissen.

Het is alweer ruim vijf jaar geleden dat Filip zijn eerste prothese aangemeten kreeg. Tijd voor een vervanger!

Lees het verhaal van Filip op MOVAO!

Continue Reading

Column: Herbeleven

Een kennis benaderde mij afgelopen zomer of ik in het najaar een voordracht zou willen houden over en naar aanleiding van het boekje ‘Belevenissen’ voor Probus (*). Hij had de interviews gezien en zijn belangstelling was bijzonder gewekt. Daar wilde ik wel even over nadenken. Vragen als: Wil ik dit of wil ik dit niet? Wat maakt het bij mezelf en de toehoorders los? Welke emoties roept het op?, vlogen door mijn hoofd. Daarnaast wilde ik me oriënteren op Probus en de samenstelling.

De volgende vraag die opkomt is: wat ga je vertellen? Uiteindelijk besloot ik mijn boekje als leidraad te nemen, een paar korte verhalen er uit mee te nemen in mijn voordracht, en er tussendoor een aantal persoonlijke impressies te vertellen.

Continue Reading

Het verhaal van Diane Vugts

In de 16e aflevering van ONBEPERKT ontvangen Wilfred & Eva als gast Dianne Vugts. Bruisend en actief stond Dianne in het leven, een val in de badkamer veranderde alles. Permanente pijn in haar been, depressie en zelfs de gedachtes om een einde aan haar leven te maken, zorgde ervoor dat Dianne zelf koos voor amputatie.

Continue Reading

Column: Grens en limiet

Zoals iedereen inmiddels wel heeft kunnen lezen, wil ik altijd graag weten wat ik wel en wat ik niet kan. Kijken of ik mijn grenzen nog verder kan verleggen.

To do lijst
Kan het wel, dan komt het op mijn ‘to do lijst’; kan het niet, dan haal ik er met een rode pen een groot kruis doorheen. Ik kan dan in ieder geval altijd vertellen, wanneer er naar wordt gevraagd, dat ik het heb geprobeerd. Dat het niet “mijn ding” was of gewoon niet ging, óf…dat ik het op mijn lijst zet: mocht zich een gelegenheid voordoen, dan ga ik ermee aan de slag.

Continue Reading

Column: Kruipdoor-sluipdoor

De titel van dit verhaal bedacht ik voor een bijzonder fenomeen. In mijn vorige verhaal sprak in over de hoffelijkheid en het respect dat de Britten hebben voor mensen in een rolstoel of op krukken. Er gaat automatisch, zo lijkt het, een lampje aan. Terwijl je nog maar net de toegangspoort door bent, komt er al iemand op je af om te zeggen dat er een lift is in het gebouw: wanneer je zo ver bent, gezien hebt wat je wilde zien, zeg het en we komen je ophalen en begeleiden je verder. Eerste klas service! 

Traplopen?
Bij een ander te bezichtigen gebouw kom ik aanlopen met mijn krukken. Onmiddellijk vraagt een van de mensen of ik wel een trap op kan, er zijn namelijk wat treden te verwerken in het gebouw. Lukt dat niet, dan hebben we een mooie film over de boven gelegen verdiepingen, die je vanuit een klassieke armchair kunt bewonderen.

Continue Reading

Column: Vakantie en disabled

Els en ik besloten om dit jaar naar de andere kant van de Noordzee te gaan. Een zus van haar en haar man wilden wel mee. Wij met onze Rockabilly en zij met de camper.

Cambridge per fiets
Schotland is het doel. En daarbinnen in ieder geval Skye. Daarnaast wilde ik per se met mijn driewielligfiets Cambridge in rijden. De Muur van Hadrianus waren we altijd gepasseerd zonder er naar om te kijken, dus die stond ook nog op de lijst. Al met al een flink aantal plekken om te bezoeken. En, zeker weten zouden we nog wel hier en daar een kasteel(tje) of een House dan wel een mooie grote tuin tegen komen. De trip begon in Hoek van Holland. Ik had tevoren aangegeven dat ik vanwege mijn handicap graag voor de auto en de mobiliteit een plekje bij de lift zou krijgen. Ik kreeg een geel plakkaat met een rolstoel er op. Daarna liep alles op rolletjes.

Continue Reading

Pietsje wandelt voor de vierde keer de Vierdaagse

18/07/2022
Om 7.00 uur ben ik op de trein gestapt samen met mijn zus, de treinrit heeft drie uurtjes geduurd. We hebben onderweg een erg mooi uitzicht gehad en dat was een goed begin voor onze dag. Om 10.00 uur zijn wij aangekomen. We zijn na aankomst naar mijn verblijfsplek toe gegaan om mijn bagage een plekje te geven bij de familie van der Meent. Hierna zijn wij onze startbandjes gaan halen bij de wedren, wat vrij soepel verliep. Hierna hebben wij wat gegeten bij Lillian van der Meent, zij had het eten al op tafel staan bij aankomst. Na het eten hebben wij de bagage van mijn zus bij haar eigen slaapplek neergelegd en zijn vanuit daar bij de wedren even wat drinken gaan halen. Door de hitte ben ik weer naar huis gegaan om mijn dag in rust te kunnen volbrengen, waarin mijn zus hetzelfde deed door naar haar eigen slaapplek te gaan.

Continue Reading