Author: Webmaster

Zoals iedereen inmiddels wel heeft kunnen lezen, wil ik altijd graag weten wat ik wel en wat ik niet kan. Kijken of ik mijn grenzen nog verder kan verleggen.

To do lijst
Kan het wel, dan komt het op mijn ‘to do lijst’; kan het niet, dan haal ik er met een rode pen een groot kruis doorheen. Ik kan dan in ieder geval altijd vertellen, wanneer er naar wordt gevraagd, dat ik het heb geprobeerd. Dat het niet “mijn ding” was of gewoon niet ging, óf…dat ik het op mijn lijst zet: mocht zich een gelegenheid voordoen, dan ga ik ermee aan de slag.

De titel van dit verhaal bedacht ik voor een bijzonder fenomeen. In mijn vorige verhaal sprak in over de hoffelijkheid en het respect dat de Britten hebben voor mensen in een rolstoel of op krukken. Er gaat automatisch, zo lijkt het, een lampje aan. Terwijl je nog maar net de toegangspoort door bent, komt er al iemand op je af om te zeggen dat er een lift is in het gebouw: wanneer je zo ver bent, gezien hebt wat je wilde zien, zeg het en we komen je ophalen en begeleiden je verder. Eerste klas service! 

Traplopen?
Bij een ander te bezichtigen gebouw kom ik aanlopen met mijn krukken. Onmiddellijk vraagt een van de mensen of ik wel een trap op kan, er zijn namelijk wat treden te verwerken in het gebouw. Lukt dat niet, dan hebben we een mooie film over de boven gelegen verdiepingen, die je vanuit een klassieke armchair kunt bewonderen.

Els en ik besloten om dit jaar naar de andere kant van de Noordzee te gaan. Een zus van haar en haar man wilden wel mee. Wij met onze Rockabilly en zij met de camper.

Cambridge per fiets
Schotland is het doel. En daarbinnen in ieder geval Skye. Daarnaast wilde ik per se met mijn driewielligfiets Cambridge in rijden. De Muur van Hadrianus waren we altijd gepasseerd zonder er naar om te kijken, dus die stond ook nog op de lijst. Al met al een flink aantal plekken om te bezoeken. En, zeker weten zouden we nog wel hier en daar een kasteel(tje) of een House dan wel een mooie grote tuin tegen komen. De trip begon in Hoek van Holland. Ik had tevoren aangegeven dat ik vanwege mijn handicap graag voor de auto en de mobiliteit een plekje bij de lift zou krijgen. Ik kreeg een geel plakkaat met een rolstoel er op. Daarna liep alles op rolletjes.

18/07/2022
Om 7.00 uur ben ik op de trein gestapt samen met mijn zus, de treinrit heeft drie uurtjes geduurd. We hebben onderweg een erg mooi uitzicht gehad en dat was een goed begin voor onze dag. Om 10.00 uur zijn wij aangekomen. We zijn na aankomst naar mijn verblijfsplek toe gegaan om mijn bagage een plekje te geven bij de familie van der Meent. Hierna zijn wij onze startbandjes gaan halen bij de wedren, wat vrij soepel verliep. Hierna hebben wij wat gegeten bij Lillian van der Meent, zij had het eten al op tafel staan bij aankomst. Na het eten hebben wij de bagage van mijn zus bij haar eigen slaapplek neergelegd en zijn vanuit daar bij de wedren even wat drinken gaan halen. Door de hitte ben ik weer naar huis gegaan om mijn dag in rust te kunnen volbrengen, waarin mijn zus hetzelfde deed door naar haar eigen slaapplek te gaan.