Author: Webmaster

Hoe ouder je wordt, des te meer onzekerheden sluipen langzamerhand naar binnen Je hebt er geen erg in en dan ineens sta je voor weer een keuze.

Mijmering
Wij wonen in een mooie eengezinswoning met twee trappen. Af en toe komt de gedachte aan verhuizen naar gelijkvloers naar boven. Maar….waarheen? Er is eigenlijk geen passende woonruimte in onze regio voorradig. Ja, wellicht aan de andere kant van Nederland, maar dat is ook weer zo’n stap….. Het liefst blijf je toch in de vertrouwde omgeving en je probeert het zo aangenaam mogelijk te maken.

Zucht
Ik sta de laatste tijd steeds vaker boven aan de trap en zucht dan soms heel diep voordat ik met mijn prothesebeen de eerste stap naar beneden zet, Die eerste stap moet helemaal goed zijn. Gaat dat niet helemaal lekker dan ga je al met een ‘achterstand’ naar beneden. Het geef een eerste onzekerheid in handelen en dat is nu net het laatste wat ik mee wil maken en ook niet kan gebruiken. En dan ga je nog op twee benen naar beneden. Het komt voor dat ik mijn prothese vanwege geïrriteerde huid niet aan kan doen en toch naar beneden moet. Met behulp van de kruk en de leuning lukt dat wel maar lang niet altijd zonder slag of stoot. Je wilt niet meemaken dat je een tree overslaat want dan zijn de gevolgen niet te overzien. Je voelt je onzeker.

Een tweede deel onder dezelfde titel kan niet uitblijven. Ik ben nog een keer in de reacties op FaceBook gedoken naar aanleiding van het instellen van een Lompheidsprijs 2023. De gestelde vraag was: ‘Wat is de meest lompe opmerking die je als geamputeerde hebt gehad?’ Later is deze vraag uitgebreid met: ‘Welke opmerking (positief en negatief) is bij je blijven hangen?’ Inmiddels kent deze pagina meer dan 100 reacties. Een bloemlezing.

Schande
Een dame liep achter de kinderwagen gezellig te wandelen. Er in een pasgeboren tweeling, die kraaiend van plezier hun ogen uitkeken. Ze werd regelmatig aangesproken: ‘Op een gegeven moment sprak een mevrouw, die kennelijk doorhad dat ik een kunstarm heb, me aan. Zij vroeg zich af hoe ik het in mijn hoofd haalde om kinderen te krijgen want dan ‘moest er allerlei zorg in en dat moet de staat dan betalen’. Ik was totaal uit het veld geslagen.’

Kinderlogica is ontwapenend, onbevangen
Een klein jongetje in een restaurant dat tijdens mijn revalidatieperiode vroeg (ik had nog geen protheses): ‘Zijn uw voeten weggelopen?’

In een groep op FaceBook is halverwege dit jaar het idee van een Lompheidsprijs 2023 gelanceerd. De vraag was: ‘Wat is de meest lompe opmerking die je als geamputeerde hebt gehad?’ Later is deze vraag uitgebreid met: ‘Welke opmerking (positief en negatief) is bij je blijven hangen?’

Ik heb een tijdje alle reacties gelezen. Na enige tijd heb ik contact gezocht met de initiatiefnemer. Ik wilde er meer mee doen dan alleen een sliert opmerkingen lezen, soms grinniken, je ergeren, verbazen, noem maar op. En me dan vooral verbazen over hoe mensen het in hun hoofd halen om bepaalde opmerkingen te maken. Maar ook: de geamputeerden raken bijna nooit uit het veld geslagen en reageren in praktisch alle gevallen met een snedige opmerking van het scherpste soort. Ik plaatste een tekstje in de groep. Netjes vragen of ik er een of twee samenvattende verhalen van mocht maken.

De reacties waren erg positief:  ‘Doe er maar wat mee!’, ‘Maak de lompheid van mensen maar bekend en ook de lieve opmerkingen! Enne… laat ook maar weten dat wij altijd ons mannetje staan!’, waren reacties in de groep. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Een aantal quotes….