Author: Webmaster

Een kennis benaderde mij afgelopen zomer of ik in het najaar een voordracht zou willen houden over en naar aanleiding van het boekje ‘Belevenissen’ voor Probus (*). Hij had de interviews gezien en zijn belangstelling was bijzonder gewekt. Daar wilde ik wel even over nadenken. Vragen als: Wil ik dit of wil ik dit niet? Wat maakt het bij mezelf en de toehoorders los? Welke emoties roept het op?, vlogen door mijn hoofd. Daarnaast wilde ik me oriënteren op Probus en de samenstelling.

De volgende vraag die opkomt is: wat ga je vertellen? Uiteindelijk besloot ik mijn boekje als leidraad te nemen, een paar korte verhalen er uit mee te nemen in mijn voordracht, en er tussendoor een aantal persoonlijke impressies te vertellen.

In de 16e aflevering van ONBEPERKT ontvangen Wilfred & Eva als gast Dianne Vugts. Bruisend en actief stond Dianne in het leven, een val in de badkamer veranderde alles. Permanente pijn in haar been, depressie en zelfs de gedachtes om een einde aan haar leven te maken, zorgde ervoor dat Dianne zelf koos voor amputatie.

Zoals iedereen inmiddels wel heeft kunnen lezen, wil ik altijd graag weten wat ik wel en wat ik niet kan. Kijken of ik mijn grenzen nog verder kan verleggen.

To do lijst
Kan het wel, dan komt het op mijn ‘to do lijst’; kan het niet, dan haal ik er met een rode pen een groot kruis doorheen. Ik kan dan in ieder geval altijd vertellen, wanneer er naar wordt gevraagd, dat ik het heb geprobeerd. Dat het niet “mijn ding” was of gewoon niet ging, óf…dat ik het op mijn lijst zet: mocht zich een gelegenheid voordoen, dan ga ik ermee aan de slag.

De titel van dit verhaal bedacht ik voor een bijzonder fenomeen. In mijn vorige verhaal sprak in over de hoffelijkheid en het respect dat de Britten hebben voor mensen in een rolstoel of op krukken. Er gaat automatisch, zo lijkt het, een lampje aan. Terwijl je nog maar net de toegangspoort door bent, komt er al iemand op je af om te zeggen dat er een lift is in het gebouw: wanneer je zo ver bent, gezien hebt wat je wilde zien, zeg het en we komen je ophalen en begeleiden je verder. Eerste klas service! 

Traplopen?
Bij een ander te bezichtigen gebouw kom ik aanlopen met mijn krukken. Onmiddellijk vraagt een van de mensen of ik wel een trap op kan, er zijn namelijk wat treden te verwerken in het gebouw. Lukt dat niet, dan hebben we een mooie film over de boven gelegen verdiepingen, die je vanuit een klassieke armchair kunt bewonderen.

Els en ik besloten om dit jaar naar de andere kant van de Noordzee te gaan. Een zus van haar en haar man wilden wel mee. Wij met onze Rockabilly en zij met de camper.

Cambridge per fiets
Schotland is het doel. En daarbinnen in ieder geval Skye. Daarnaast wilde ik per se met mijn driewielligfiets Cambridge in rijden. De Muur van Hadrianus waren we altijd gepasseerd zonder er naar om te kijken, dus die stond ook nog op de lijst. Al met al een flink aantal plekken om te bezoeken. En, zeker weten zouden we nog wel hier en daar een kasteel(tje) of een House dan wel een mooie grote tuin tegen komen. De trip begon in Hoek van Holland. Ik had tevoren aangegeven dat ik vanwege mijn handicap graag voor de auto en de mobiliteit een plekje bij de lift zou krijgen. Ik kreeg een geel plakkaat met een rolstoel er op. Daarna liep alles op rolletjes.