Column: Meer kunnen, een blik in mijn spiegel

Lynn
Het decembernummer van ons magazine ‘Kort&Krachtig!’ trof me bijzonder. De inhoud is zoals in ieder nummer top. Nee, de voorplaat, de omslag….die pakte me helemaal. Lynn Kadijk, 11 jaar, zegt ‘Ik kan nu gewoon veel meer’. Een ontzettend mooi en ontroerend verhaal, waarin heel veel aspecten rond een amputatie op een gevoelige manier aan de orde komen. Mooie woorden, ook van haar zus en haar ouders. Het raakte me bijzonder. Niet alleen omdat ik als het ware het hele proces, dat ik zelf heb meegemaakt, opnieuw beleefde, maar ook omdat het hier een persoon betreft die nog een heel lang leven voor zich heeft. Het was en is een moeilijke keuze, onomkeerbaar. Zoals Lynn en haar familie ermee zijn omgegaan is echt bewonderenswaardig.

Voorbereiding
Een goede voorbereiding in heel belangrijk. En, een uitleg geven over wat je te wachten staat, waarmee je kunt worden geconfronteerd, op allerlei terreinen. Ik kon even een glimlach niet onderdrukken toen zij sprak over het zwembad. Op ‘je kont’ naar de rand van het bad schuifelen is het meest veilig. Dat kan ik beamen. Later huppelde ik op één been het water in. Dat gaat gemakkelijk. Er uit hinkelen is veel lastiger. Ook die drempel ga je over. Een prima multidisciplinair team dat haar en de familie heeft begeleid, zo ontzettend belangrijk.

Sleutelwoorden
‘Meer kunnen’, dat zijn sleutelwoorden. De fysieke beperkingen die je hebt, kunnen voor een deel worden opgeheven of verdwijnen, wanneer je de stap naar amputatie zet. Dat is ook een van mijn grootste ervaringen van voor, tijdens en na de amputatie. Het is een verdraaid lastig proces, waarin de mindset van jezelf en van de omgeving ontzettend belangrijk zijn. Een stimulerende omgeving werkt heel positief en stelt je in staat om zo lang mogelijk de lat telkens een stukje hoger te leggen. Ik zie dit alles terug in het verhaal van Lynn.

Positief
De woorden van haar moeder, aan het einde van het mooie interview, zijn me uit het hart gegrepen: ‘Achteraf merk je pas hoeveel zorgen je al die tijd hebt gehad, het knaagde altijd…..maar nu zijn we opgelucht. Ik had niet durven dromen dat het zo positief zou uitpakken. We krijgen er heel veel mooie dingen voor terug.’ Het was alsof ik, samen met mijn naasten, in mijn spiegel keek.

 

Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
72 jaar, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara