Column: Kruipdoor-sluipdoor

De titel van dit verhaal bedacht ik voor een bijzonder fenomeen. In mijn vorige verhaal sprak in over de hoffelijkheid en het respect dat de Britten hebben voor mensen in een rolstoel of op krukken. Er gaat automatisch, zo lijkt het, een lampje aan. Terwijl je nog maar net de toegangspoort door bent, komt er al iemand op je af om te zeggen dat er een lift is in het gebouw: wanneer je zo ver bent, gezien hebt wat je wilde zien, zeg het en we komen je ophalen en begeleiden je verder. Eerste klas service! 

Traplopen?
Bij een ander te bezichtigen gebouw kom ik aanlopen met mijn krukken. Onmiddellijk vraagt een van de mensen of ik wel een trap op kan, er zijn namelijk wat treden te verwerken in het gebouw. Lukt dat niet, dan hebben we een mooie film over de boven gelegen verdiepingen, die je vanuit een klassieke armchair kunt bewonderen.

Obscure hoek
De leukste en meest grappige momenten waren die, waarop ik in mijn rolstoel, samen met Els werd begeleid naar een of andere verborgen lift. Op dat moment leer je niet alleen heel veel andere wegen binnen een gebouw kennen, ze leiden via allerlei kruipdoor-sluipdoor kamertjes en gangen naar een of andere obscure hoek, waar ineens achter een deur een lift zit. U kent ze wel, die met een stalen hek ervoor. Alles rammelt lekker.

Queen’s Palace
Zo kom je in die kastelen en mooie huizen op allerlei plekjes. We hadden een bezoek gebracht aan de gebouwen van het Schots Parlement. Even later rolden we in en door het kasteel van de Queen in Edinburgh, Holyrood Palace, keurig alle zalen ´afwerkend´. Toch kwam er ook hier of wellicht juist hier, een lift aan te pas. Je komt achter de façade van alle moois. Waar het voor het publiek allemaal grandeur is die wordt getoond, zie je op dat moment letterlijk de achterkant. Hier en daar echt rommelig.

Gedachten
Dan plots gaan je gedachten met je op de loop….. terwijl de rolstoel voortgaat over gangen en door kamers, zie je in gedachten de Queen lopend kibbelen met Prins Charles. Of een foeterende Queen, die even alle mensen zien ontzettend beu is. Dat ze even gaat zitten op een van de stoeltjes en nipt van haar lievelingsdrankje voordat ze naar de lift schrijdt. Wellicht heeft ook zij in die lift gestaan…

Kortom, het was een beleving, veel meer dan de moeite waard.

 

Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
72 jaar, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara