Column: Inclusiviteit versus lompheid (2)

Een tweede deel onder dezelfde titel kan niet uitblijven. Ik ben nog een keer in de reacties op FaceBook gedoken naar aanleiding van het instellen van een Lompheidsprijs 2023. De gestelde vraag was: ‘Wat is de meest lompe opmerking die je als geamputeerde hebt gehad?’ Later is deze vraag uitgebreid met: ‘Welke opmerking (positief en negatief) is bij je blijven hangen?’ Inmiddels kent deze pagina meer dan 100 reacties. Een bloemlezing.

Schande
Een dame liep achter de kinderwagen gezellig te wandelen. Er in een pasgeboren tweeling, die kraaiend van plezier hun ogen uitkeken. Ze werd regelmatig aangesproken: ‘Op een gegeven moment sprak een mevrouw, die kennelijk doorhad dat ik een kunstarm heb, me aan. Zij vroeg zich af hoe ik het in mijn hoofd haalde om kinderen te krijgen want dan ‘moest er allerlei zorg in en dat moet de staat dan betalen’. Ik was totaal uit het veld geslagen.’

Kinderlogica is ontwapenend, onbevangen
Een klein jongetje in een restaurant dat tijdens mijn revalidatieperiode vroeg (ik had nog geen protheses): ‘Zijn uw voeten weggelopen?’

‘Kinderen op het strand tegen mijn man (dubbele onderbeenamputatie): wauw, stoer hoor meneer, die robotbenen.’

‘Ik sta in de mobiele telefoon van mijn 15-jarige dochter als kapitein Haak, met mijn nummer. Geweldige humor.’

‘Ik heb gelukkig nog geen lompe opmerkingen gehad maar een geweldige vraag van een jochie in een buggy. Ik zat in de rolstoel en hij vroeg of ook ik geen zin had om te lopen….. Ik heb gezegd dat ik moe was😉.’

“Ooit in het zwembad met mijn toen nog kleine kinderen, riep een kind naar mij: ‘He, Robocop!!’ Ik vond het ergens lastig maar ook wel heel cool😉.’

Jurkje
‘Ik draag met dit weer (zomer 2023) jurkjes en rokjes. Zegt een klant in de winkel tegen mij: Heb jij een prothese? Nooit geweten.’ Ik: ‘Al 33 jaar.’

Geschrokken
‘Ik mis na amputatie een onderbeen. Ik kwam een oudere mevrouw tegen. Zij vroeg, geschrokken, aan mij: ‘Komt dat nog goed?’ Ik: ‘Nee mevrouw, het groeit niet meer aan.’

Dit kan dus echt niet
Een dame loopt met 30 graden, dus in korte broek, in het park. Komt er een man op haar af, die zegt: “Je bent mooi om te zien, maar als je je benen bedekt zou je nog mooier zijn.’ (Hein: zou je hem geen zak over zijn hoofd trekken?)

NS: geen instaphulp
Dame: ‘Ik ‘stap’ zelf in in de trein. Ik doe dat op mijn knieën en trek mijn rolstoel naar binnen. Komt later de conducteur naar me toe: ‘Als je de trein beschadigt moet je dat zelf betalen. En je bent wel genoeg gestraft door God, zo te zien.’ (Hein: nog ‘n zak over iemands hoofd). ‘Hoe kun je de trein met je knieën beschadigen….. Kijk naar al die mensen die fietsen, kinderwagens enzovoorts naar binnen slepen zonder instaphulp…..’

Geneesheer
‘Een of andere geneesheer heeft daar wel kruiden voor, die alles genezen…..uh ja, groeit mijn been vast door terug.’

Veel pijn
‘Over het algemeen krijg ik positieve reacties, met name van kinderen met hun oploslogica. Eén opmerking, niet van een kind, is heel lang blijven hangen, want die deed me veel pijn: ‘Jij mag wel heel blij zijn dat je man bij je is gebleven, ondanks dat je nog maar één been hebt. Ik heb haar direct de deur uit gezet en nooit meer gezien. Dom mens.’

Manke
‘Ik moet nog aan mijn amputatie beginnen, maar word vaak voor ‘manke’ uitgemaakt. Een keer stopte mijn man voor de deur van een supermarkt, omdat ik zoveel pijn had. Zegt een vrouw: ‘Nou ja zeg, wat asociaal. Ze mag wel wat meer lichaamsbeweging hebben!’

Uitsmijter
‘Geen opmerking te grof voor mij want ik kaats hem tienvoudig terug. In domme mensen niet te veel energie duwen. Mijn pleegdochter en zoon zeggen als ze mij voorstellen: ‘Als je iets tegen mam zegt, onthoud dan dat alles wat je zegt tegen je kan en zal worden gebruikt!’

Er is nog een hele wereld te winnen. Veel mensen moeten nog worden bijgestuurd. Het begrip inclusiviteit wordt niet (h)erkend. Het is soms moeilijk om direct een weerwoord te hebben. Wellicht dat dit verhaal en het vorige bijdragen tot die weerbaarheid. Ik heb er in ieder geval geen last (meer) van.

Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
73 jaar, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara en Rohan