Ik zit al een tijd met een brandende kwestie.
Wat is er aan de hand? Het straatbeeld verandert voor mindervaliden. Overal schieten parkeerplekken met laadpalen als paddenstoelen uit de grond, terwijl het tegelijkertijd lijkt of er minder of geen plaats (meer) is voor gehandicapten om te parkeren. Gehandicaptenparkeerplaatsen lijken te verdwijnen of zijn er zelfs niet gekomen. En dan vooral bij openbare gelegenheden.
De reden? Het stroomnetwerk onder de grond
Een laadpaal is afhankelijk van de stroomvoorziening en deze blijkt vooral in de grond te zitten in de directe omgeving van openbare gelegenheden als scholen. De paal wordt daarom zo dicht bij mogelijk geplaatst, vanwege technische redenen, maar ook door minder aanlegkosten. Dit betekent echter automatisch dat een of meerdere parkeerplekken voor gehandicapten moeten wijken en op grotere afstand worden geplaatst.
Zwak excuus
Dit betekent dat een gehandicapte met een blauwe kaart in dat geval dus een grotere afstand moet afleggen. En dat was juist net niet de bedoeling. De parkeerplaatsen voor gehandicapten staan niet voor niets dicht bij een openbare gelegenheid, want zo wordt het voor deze doelgroep mogelijk om zoveel mogelijk zelfstandig te kunnen ondernemen. Er zijn gemeenten die stellen dat je zo’n plek wel kunt opgeven, omdat deze toch weinig wordt gebruikt. Dit is een zwak excuus en vaak zelf in strijd met eigen beleid. Natuurlijk komt het voor dat een plek niet vaak bezet is. In de regel worden die plekken dan inclusief benut.
Morele verschuiving
Er vindt in feite een morele verschuiving plaats door de trend van een aantal gemeenten om een bord voor een gehandicaptenparkeerplaats in te ruilen voor een laadpaal: is een gehandicapte nu minder waard (geworden) dan de steeds groter wordende groep van mensen met een elektrische auto? En dat terwijl een auto in de regel ook thuis kan worden opgeladen. Een gehandicapte kan zijn handicap niet thuislaten.
En opgestaan is plaats vergaan. Is het eenmaal een laadplek dan zie ik het niet gebeuren dat het weer snel een gehandicaptenparkeerplaats wordt. Het zal wel te veel kosten.
De verschuiving van plek naar paal gaat boven de inclusiviteit en dat is nooit de bedoeling geweest van het VN-verdrag waaraan alle overheden zich moeten houden.
Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
geboren in 1950, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara en Rohan