Column: Fantoompijnvrij
Er zijn momenten in het leven van iemand die een amputatie achter de rug heeft, die je het liefst zo snel mogelijk vergeet. Voordat een amputatie gaat plaatsvinden, heb je je, samen met familie, een goede vriend of vriendin, de arts, zo goed mogelijk voorbereid op hetgeen gaat gebeuren. Van alles passeert de revue, van zeer voorspoedige genezing tot allerlei complicaties die zich gedurende het traject en ook daarna kunnen voordoen.
Eén van de onderwerpen die altijd ter sprake komen, is fantoompijn: er is een grote kans dat je na je operatie te maken krijgt met dit fenomeen, algemeen omschreven als ‘een pijnsensatie die afkomstig is van een geamputeerd ledemaat’.
Normaal
In de beschrijvingen op internet staat dat fantoompijn een normaal en veelvoorkomend verschijnsel is na een amputatie; 70% krijgt hiermee te maken. Het gaat vaak om aanvallen die in ernst en frequentie kunnen verschillen, maar het kan ook chronisch optreden en dus altijd aanwezig zijn. De pijnsensatie (bij sensatie krijg ik toch een andere beleving…) wordt onder meer omschreven als stekend, brandend, prikkelend, tintelend.
Medicijn
Die omschrijving op internet klopt. Na de amputatie van mijn linkerbeen heb ik in de revalidatiekliniek regelmatig met dit fenomeen te maken gehad. Soms zat ik ineens, midden in de nacht rechtop in bed. Het stak en prikte dan heel erg. Soms heel kort, ook wel wat langer. De verpleegkundigen hielpen om die pijn in de kiem te smoren. Ik verliet de kliniek met een recept voor een medicijn. Het verlichtte de periode erna aanzienlijk. Ondanks het medicijn sták de fantoompijn soms letterlijk de kop op en ik wilde van het medicijn én de pijn af.
Voetreflexzonemassage
Een advertentietekst in de apotheek en in een facebookgroep triggerde me. Een persoon, die voetreflexzonemassage studeerde, had als afstudeeronderwerp: het doen van een onderzoek naar de relatie tussen die vorm van massage en fantoompijn. En of het mogelijk zou zijn dat de massage én het toepassen van Chinese natuurgeneeskundige therapieën van invloed zouden kunnen zijn op de fantoompijn en of deze pijn hierdoor zou kunnen afnemen en misschien zelfs zou kunnen verdwijnen.
Een klein wonder
Heel open en zeer nieuwsgierig heb ik aan dit onderzoek deelgenomen. Succes niet verzekerd, maar toch…..wie weet. Zou ik (een deel van) de pijn en het medicijn kwijt zijn na de acht behandelingen, die onderdeel uitmaakten van het onderzoek? Bij mij was niets minder waar. Ik beschouw het als een klein wonder. Na de eerste paar behandelingen verminderde de fantoompijn en later verdween deze geheel. Nu, maanden later, ben ik nog steeds fantoompijnvrij.
Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd, 70 jaar, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen.