Met een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht verliet ik de kamer van de revalidatiearts. De arts had me zojuist verteld dat ik Engels pluksel moet gaan gebruiken. Dat helpt.
Ik had last van wat zachte weeïge plekjes op de voorkant van mijn korte been, ook wel stomp genoemd. Soms dreigden die plekjes open te gaan. Dan gebruikte ik wattenpads om te voorkomen dat er direct contact was tussen liner en huid. Dat hielp redelijk.
Gevoelige stomp
Toch bleven de gevoeligheid en de mogelijkheid dat het echt open zou gaan met alle gevolgen van dien: een paar dagen weinig of geen liner, pleisters en noem maar op. Ook minder lopen, minder bewegen en dat wil je juist niet, ik niet tenminste. De instrumentmaker zag het ook en raadde me aan om hierover met de revalidatiearts in gesprek te gaan.
Katoen
Zo gezegd, zo gedaan. Na een korte inspectie constateerde de arts dat er niets engs aan de hand was. Wel adviseerde de arts om zogenaamd Engels pluksel te gaan gebruiken. ‘Wat is dat nu weer?’, dacht en zei ik. Katoen met een zachte en een ruwe kant. Ik kreeg een mondelinge gebruiksaanwijzing mee en toog met een nog steeds vragende blik in mijn ogen en een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht naar
de apotheek. Ik kreeg uitleg en een verpakking mee met daarin een flinke rol stof.
Smetpreventie
Ik wilde precies weten wat het was….. en googelde op mijn pc. De mooiste definitie die ik tegenkwam is: ‘Engels pluksel is gemaakt van katoen (vroeger linnen), dat aan één zijde is uitgerafeld. Het dankt zijn naam aan deze uitrafeling: ‘geplukt, tot draden uitgehaald weefsel.’ Op de site staat verder dat dit verbandmiddel wordt gebruikt ter preventie en behandeling van smetten. Ter voorkoming van huid-op-huid contact.
Verdwenen
Bij mij was het litteken de grote boosdoener. Dat vouwde samen in de liner en veroorzaakte de weeïge plekjes. Ik vouwde een stukje Engels pluksel dubbel met de geruwde kant naar buiten, bracht het aan op en in het litteken, liner er over en eens zien wat er gebeurt. Al na een paar dagen waren de plekjes verdwenen en kreeg de huid weer de juiste kleur.
Ik gebruik de stof nog steeds en hoop dat daarmee weer een wondertje realiteit blijft.
Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
72 jaar, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara en Rohan