Lekker buiten spelen
Met het lengen van de dagen stijgt de temperatuur. We gaan de warmere periode van het jaar in. Heerlijk. Lekker in de tuin rommelen, schoffelen, plantjes vervangen, noem maar op. Ik pak de snoeischaar en zet het snoeimes, zoals mijn vader het noemde, in de druiventakken. De eerste snoei was in het diepe najaar, de tweede is in het voorjaar. Niet te veel, er moeten wat ogen over blijven om de druiventakken te vormen. Later in de gevorderde voorjaar check ik de uitlopers op groei en intensiteit en verwijder overbodig hout.
De warme(re) periode van het jaar brengt veel lol in mijn hoofd, lichtheid en mooie luchten. Ik vertoef bij dit weer zoveel mogelijk buiten. Ik fiets en wandel in een steeds groener wordende omgeving.
Eén ding moet ik alleen niet vergeten…
Bedek je prothese
Zowel tijdens het fietsen als het in de zon zitten, waar ook, straalt de warmte indirect, wanneer ik een broek over de prothese aan heb, en dat is meestal het geval, op diezelfde prothese. De harde huls warmt op.
Hetzelfde geldt, iets later, voor de siliconenhuls direct om het ‘korte been’, in mijn geval. Wanneer ik dan voel dat mijn ingepakte huid warm wordt, is het bijna te laat. Het been warmt heel snel op. Uit ervaring heb ik ondervonden dat ’te laat’ ontzettend vervelend is.
Eureka!
Hoe hier weer mee om te gaan?, verzuchtte ik op een gegeven moment. Tegelijkertijd kwam plots Archimedes binnen: “Eureka!….ik heb het gevonden!” Ik leg gewoon een krant over de prothese of verstop mijn been onder het buitentafeltje. Helpt tijdelijk. De krant kan wegwaaien en de schaduw van het tafeltje verplaatst zich.
Toen onze kinderen klein waren, stonden ze ook zoveel mogelijk buiten, eerst in de kinderwagen, later in een stoel. We hadden een handige paraplu, die je op de leuning vast kon zetten. Die heb ik weer gevonden en die gebruik ik nu thuis of op de camping. Ik klik hem vast aan de leuning, zet hem vrij laag….dan kun je het lang in één stand van de stoel volhouden.
En zo ontstond een variant op een bekend spreekwoord: Wie wat bewaart kan er later nog profijt van hebben.
Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
71 jaar, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara