Column: Sneeuwvrij
Op een gegeven moment dacht ik dat ik alles wel had gehad zo ver het mij en mijn prothese betreft. Niets is minder waar. Iedere dag, elke week, soms wat langer, ontdek ik nieuwe dingen, nieuwe werelden, waarmee ik met mijn prothese moet dealen. En telkens weer lukt het om aan een nieuwe situatie een draai te geven die ik meeneem voor later. Ik sla het ergens in mijn geheugen op en zodra de nood aan de man is, of een moment er om vraagt, komt het als het ware als een ‘ploep’ naar boven.
Naar De Punt
Zo ook begin april. Vol goede moed heb ik samen met Els de nieuwe caravan, Eriba, ingepakt, wat spulletjes extra erbij gedaan en niet te vergeten onze nieuwe voortent erbij gestopt. Op weg naar De Punt, vlak bij Groningen. Een heel mooie SVR-camping met ook voor de gehandicapte medemens voldoende sanitaire voorzieningen. Als het ware een ‘inclusieve camping’. Het was mooi weer toen we aankwamen. Na een hartelijke groet van de medekampeerders en de eigenaren van de camping de Eriba neergezet en gesteld. De spullen uit de auto en even bijkomen in het zonnetje dat toen nog uitbundig scheen.
