Bewegen is goed, goed voor iedereen. Tijdens mijn verblijf in het revalidatiecentrum drukte iedereen dat bij de cliënten op het hart. Zeker wanneer je regelmatig in een rolstoel moet bivakkeren, is extra bewegen nodig.
Ballen
Dat besef is er bij mij nooit meer uit gegaan. Dat heeft deels te maken met mijn in het verleden opgebouwde sportliefhebberij, die zich met name uitte in mijn nadrukkelijke wens om iets met een bal te doen. Zo leerde ik voetballen (weinig aanleg), handballen (was ontzettend lekker), tennissen (top) en volleyballen (af en toe realiseerde ik me dat mijn lengte iets te gering was). Uiteindelijk heb ik mijn hart verpand aan hockey. Een heerlijk en heel snel spelletje, waarin je alles kwijt kunt. Sorry, ik moet zeggen kon. Na de amputatie van mijn linkerbeen verdween hockey uit mijn gezichtsveld. Voorlopig althans. Zitskiën, wandelen en (driewieler)fietsen waren na de periode in het revalidatiecentrum mijn eerste aandachtssporten. Daarnaast ook zwemmen.
Kriebelen
Toch ging het na verloop van tijd kriebelen. Ik wilde meer, zeker omdat het zitskiën waarschijnlijk tot het verleden behoort na mijn terrible crash in 2024. Na een gesprek met de revalidatiearts dacht ik aan tafeltennis en eventueel badminton. Die sporten zijn het niet geworden. Ik ben overgehaald om rolstoelbasketbal te proberen. Ikzelf had daar best moeite mee. Ik zag wel eens een wedstrijd op tv en de herinneringen daaraan enthousiasmeerden me niet bepaald. Een paar weken geleden ben ik toch met deze vorm van basketbal begonnen.
Basketbal
Het lijkt vreemd: na een tijd zonder rolstoel nu weer in een rolstoel te zitten. Het wende snel. Met ontzettend veel plezier heb ik de eerste keren mee gedaan. Ongewild heb je onderweg wel eens een botsing. In tegenstelling tot de tegenwoordige voetballers ga je dan niet over het veld kreunend liggen rollebollen, wanneer dat al zou kunnen. Doorgaan is het devies. Na een uur ballen ben je bekaf en doet water wonderen. Ik vermaak me er prima mee. Dat gaat nog wel even door. Voor later misschien walking hockey of walking tennis. Die takken van sport trekken me ook.
Ik ben nog niet uitbewogen!
Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
geboren in 1950, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara en Rohan