De laatste tijd heb ik een regelmatige e-mailwisseling met Jessica. Zij is, net zoals ik, zeer begaan met de omstandigheden van mensen met een beperking. We wisselen regelmatig nieuwtjes en onderwerpen uit die voor deze groep van belang kunnen zijn. En… hoe een gemeente behulpzaam kan zijn dan wel jij of ik de gemeente kan helpen om goede keuzes te maken.
Adviesraad sociaal domein
Sinds kort zit zij, net als ik, in de adviesraad sociaal domein, voorheen de Adviesraad Wet maatschappelijke ondersteuning, van een gemeente. Een dergelijke adviesraad adviseert het gemeentebestuur gevraagd en ongevraagd over onderwerpen die met die maatschappelijke ondersteuning te maken hebben. (NB: het is overigens geen verplichting om als gemeente zo’n adviesraad te hebben).
Wat wij ervaren is dat er best grote verschillen zijn tussen gemeenten waar het gaat om toepassing te geven aan de uitvoering van de betreffende wetten. Daarop wil ik dieper ingaan in een volgende column.
Prent
Jessica stuurde me een zelfgemaakte prent toe, die duidelijk maakt dat het bij mensen met een beperking niet alleen gaat om de uiterlijke kenmerken van een beperking maar dat het ook heel anders kan zijn. Mensen oordelen te vaak op basis van beeldvorming. Met name als iemand opstaat vanuit de rolstoel of de kruk bij de hand heeft en deze soms gebruikt. Maar vaak gaan/moeten dingen samen. Lopen en rollen.
Uiterlijk onzichtbare ziekte/handicap
Daarnaast zijn er veel mensen met een onzichtbare ziekte, op het eerste oog althans. Bij het gebruik maken van het openbaar vervoer zouden deze mensen moeten zitten, maar niemand staat op omdat er uiterlijk niets aan de hand lijkt: het is niet zichtbaar. Denk hierbij aan mensen met de ziekte van Crohn. Mensen die lijden aan Parkinson. Of iemand die een neurostimulator draagt. En zo zijn er nog veel voorbeelden te noemen.
Via de prent doet Jessica een oproep aan iedereen om een oordeel even voor je te houden totdat je weet wat er daadwerkelijk aan de hand is: oordeel niet op basis van de buitenkant, of, zoals de Engelsen zo mooi zeggen: Don’t judge a book by its cover.
Hoe iemand zich beweegt, zegt niets over de ziekte die hij of zij met zich meedraagt.
Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
geboren in 1950, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara en Rohan