Fit blijven

Regelmatig zit ik op mijn studeerkamer om iets te schrijven, mijn schaakzetten in het correspondentieschaak te doen. Ik werp even een blik in de boeken van Grieks en Latijn, waar je vroeger soms van gruwde en waar je nu -echt- enigszins verlekkerd zit te turen naar de zinnetjes, zo van ‘kan ik het nog?’ Om dat echt te weten te komen heb ik een paar jaar geleden een opfriscursus Latijn gevolgd. Was prima.
Soms hang ik even in de vensterbak en tuur naar buiten, naar de lucht en naar de tuin. Ik kijk naar de vogels die langs vliegen en ik vind mezelf gelukkig….zelfs een beetje gelukzalig.
Dat komt dan ook door de herinnering. Ik weet het, je moet nooit te veel achterom kijken: wat geweest is, is geweest. Blik vooruit. Dat doe ik ook. Maar de herinnering blijft……

Elastieken
Wanneer het dan wat minder weer is, regen het dak teistert en dat duurt langer dan je zou willen, dan komt de titel van het boek dat prominent in de kast staat, in beeld. Je zoomt als het ware in en ja hoor: Hoe blijf je fit na een beenamputatie? Mijn ogen worden er als het ware naar toe getrokken… Fit, fris, sterk en stoer…..dat zijn woorden die ik mezelf heb eigen gemaakt. Om dat te bereiken en te behouden fiets ik, wandel ik en probeer nog steeds nieuwe sportieve mogelijkheden uit. Wanneer het dan slecht weer is, heb ik altijd nog een paar elastieken, banden die ik om mijn bovenbeen kan binden en daarmee een aantal oefeningen doen ter versterking van mijn spieren.

Is het beter/mooi weer dan is het bijna alleen maar naar buiten, wandelen, fietsen of gewoon brieven op de post doen…. Ook een wandeling maken langs de plantjes en bomen en struiken die in de tuin staan. Even kijken naar het insectenhotel (‘zit er al beweging in?’) of stiekem loeren naar het vogelhuisje (‘wordt het al bevolkt?’). Altijd maar bewegen. Je kunt niet zonder. Zeker wanneer je een ledemaat mist is het belangrijk de spieren en de conditie op peil te houden.

Actief
Wanneer ik dan na gedane fitheidsarbeid een rondje Instagram en FB doe, valt het me op dat er zo heel veel mensen, die ‘een stukje missen’ zo ontzettend actief zijn. Ze tennissen, fietsen, wandelen, zeilen, skiën, handbiken en noem maar op, om fit te blijven. Voor velen is dat niet nog niet voldoende…. Ze gaan, voor hun plezier, op zoek naar de grenzen, al dan niet de woorden van Dennis van der Zeijden (een grens is pas een limiet wanneer je niet meer verder kunt), indachtig. Gelegenheden zijn er gelukkig volop. Sportwedstrijden, tot echt de grenzen. Een van de meest aansprekende vind ik wel de activiteiten rond een handbikebattle. Op FB lees je er veel over. Ik vind dat bijzonder stoer. Zeker wanneer ik lees wat iedereen er voor doet.
Fit zijn en blijven na een (been)amputatie, het is nodig en kan op vele manieren. Het boek is nog steeds een prima hulp, wanneer je een activiteit zoekt.

 

Hein van der Zande (Leiderdorp)
Voorheen organisatieadviseur bij de overheid, nu gepensioneerd
72 jaar, getrouwd met Els, twee (adoptie)kinderen, opa van Amara en Rohan